ภาค ๑ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 59 / 59

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 85 (จตุกกะที่ ๑] (๑) เธอหายใจออกยาวอยู่ ก็รู้ว่าเราหายใจเข้ายาว หรือหายใจเข้ายาวอยู่ ก็รู้ว่าเราหายใจเข้ายาว (๒) เธอหายใจออกยาวอยู่ ก็รู้ว่าเราหายใจเข้าส

ในบทนี้กล่าวถึงการฝึกสมาธิผ่านการหายใจ โดยให้การสำเหนียกตลอดการหายใจเข้าหรือออก รวมถึงการรับรู้ปีติและสุขในการหายใจผ่านการเป็นผู้รู้ในทุกขั้นตอน นอกจากนี้ยังพูดถึงการระงับและการกำหนดรู้จิตในขณะหายใจ ท

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - สำเหนียกว่า เราจักเป็นผู้กำหนดรู้จิตหายใจเข้า หน้าที 86 (๑๐) สำเหนียกว่า เราจักเป็นผู้ยังจิตให้บันเทิงยิ่งหายใจออก สำเหนียกว่า เราจักเป็นผู้ยังจิตให้บันเทิงยิ่งห

บทนี้กล่าวถึงการฝึกจิตใจโดยอาศัยลมหายใจเข้าและออก การตั้งจิตมั่นและการพิจารณาเห็นไม่เที่ยง เพื่อความเข้าใจและการบรรลุธรรม วิธีการต่างๆ ที่เสนอในบทนี้ช่วยให้ผู้ปฏิบัติสามารถปล่อยวางและเห็นความจริงในลมห

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 87 จึงจะบริบูรณ์อาการทั้งปวง เพราะเหตุนั้น นิเทศในอานาปาน สติกรรมฐานนั้น (ต่อไป) นี้ จึงเป็นนิเทศยึดคำบาลีเป็นเบื้องหน้า [ขยายความบาลีคำถาม] บัณฑิตพึงท

เนื้อหานี้สำรวจเรื่องอานาปานสติกรรมฐานซึ่งเน้นการเจริญสมาธิที่เกี่ยวข้องกับลมหายใจ ทั้งนี้มีการอธิบายว่าการทำให้เกิดขึ้นของอานาปานสติสมาธิเป็นอย่างไร มีการถามพระพุทธเจ้าถึงวิธีการและประโยชน์จากการฝึกส

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 88 อย่างไร ? เฉลยว่า พระพุทธาธิบายมีอยู่ว่า "อันอานาปานสติสมาธินี้ จะได้เป็นธรรมไม่ละเมียดหรือไม่ประณีตโดยปริยายไร ๆ เหมือนอย่าง อสุภกรรมฐาน ซึ่งละเมียดแ

ในบทนี้พระพุทธเจ้าตรัสถึงการฝึกอานาปานสติสมาธิว่าเป็นธรรมที่มีความละเมียดและประณีตโดยไม่ขึ้นอยู่กับความละเอียดหรือความหยาบของอารมณ์ ทั้งนี้อานาปานสติสมาธิจะช่วยให้เกิดความสงบและมีกำลังในการทำกรรมฐาน โ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 89 "อเสจนโก" ความว่า ไม่ต้องเติมอะไร เป็น (ดุจ) สิ่งมีรสดีอร่อย โดยสภาพเอง บัณฑิตพึงทราบว่า อานาปานสติสมาธินี้ เป็น อเสจนกะอย่างนี้แหละ จึงเป็นสุขวิหาร

เนื้อหานี้อธิบายความหมายของอเสจนโก โดยเชื่อมโยงถึงการฝึกอานาปานสติสมาธิซึ่งนำไปสู่ความสุขและการตัดขาดจากบาปและธรรมอันเป็นอกุศล การเข้าถึงฌานและผลลัพธ์ที่ตามมาซึ่งเกี่ยวข้องกับการบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญา

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 90 ตรัสคำว่า อิธ ภิกฺขเว เป็นต้น [แก้ อิธศัพท์] ในคำเหล่านั้น คำว่า อิธ ภิกฺขเว ภิกฺขุ แปลว่า "ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ภิกษุในศาสนานี้ เพราะอิธศัพท์ในพระบาลีน

ในคำสอนของศาสนานี้ คำว่า 'อิธ ภิกฺขเว' หมายถึง 'ดูกรภิกษุทั้งหลาย' ซึ่งแสดงถึงความสำคัญของศาสนาในการสร้างอานาปานสติสมาธิ พุทธพจน์นี้ชี้ชัดให้เห็นว่าศาสนานี้มีสมณะเฉพาะที่เป็นที่มาของการพัฒนาใจและความส

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 91 อารมณ์แห่งอานาปานสติสมาธิได้ คอยแต่จะเล่นไปนอกทาง เหมือน รถที่เทียมด้วยโคโกง แล่นออกนอกทางไปฉะนั้น เพราะฉะนั้น นายโคบาลใคร่จะฝึกลูกโคโกงซึ่งดื่มน้ำนมแ

เนื้อหานี้อธิบายถึงการฝึกจิตใจที่สามารถเปรียบเทียบได้กับการฝึกลูกโกโกง โดยสอนให้ผูกจิตของตนกับอารมณ์กรรมฐานด้วยสติ เช่นเดียวกับวิธีการฝึกลูกโคโกงให้พร้อมต่อการเป็นโคที่ดี ซึ่งช่วยให้สามารถดำเนินชีวิตไ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 92 เสนาสนะ (ที่กล่าวมา) นั่น เป็นที่เหมาะแก่การภาวนาแห่ง พระโยคาวจรนั้นด้วยประการฉะนี้ เหตุนั้น ข้าพเจ้าจึงกล่าวไว้ว่า คำนี้ เป็นคำแสดงถึงการกำหนดถือเอ

บทความนี้กล่าวถึงเสนาสนะที่เหมาะแก่การทำสมาธิและการภาวนาอย่างลึกซึ้ง โดยอธิบายถึงอานาปานสติกรรมฐานซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญต่อการบรรลุธรรมและความสงบภายใน โยคาวจรจะพิจารณาเสนาสนะอย่างไรเพื่อให้การบำเพ็ญเจริญ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 93 ตลอดแล้ว จึงชี้บอกว่า "ท่านทั้งหลายจงสร้างเมืองในที่นี้เถิด" ก็แลครั้นเมืองสำเร็จโดยสวัสดีแล้ว ย่อมได้รับสักการะใหญ่แต่ราชสกุล ฉันใด พระผู้มีพระภาคเจ้

ในบทนี้กล่าวถึงการสร้างเมืองและเลือกสถานที่สำหรับการปฏิบัติกรรมฐาน โดยเชื่อมโยงกับประสบการณ์ของพระพุทธเจ้าและการเป็นผู้บรรลุธรรมของพระโยคี โดยเปรียบเปรยถึงการประพฤติของพระภิกษุเหมือนเสือเหลืองที่ซุ่มอ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 94 (ในการภาวนา) แก่โยคาวจรภิกษุนั้น จึงตรัสคำว่า อรญฺญคโต วา เป็นอาทิ [แก้อรรถบทต่าง ๆ แห่งบาลีคำเฉลย] ในบทเหล่านั้น บทว่า อรญฺญคโต ความว่า ในบรรดาป่า อั

บทความนี้เสนอความรู้เกี่ยวกับการภาวนา บทความอธิบายความหมายของคำบาลีที่สำคัญ เช่น อรญฺญคโต รุกขมูล และ สุญญาคาร โดยชี้ให้เห็นถึงสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับการปฏิบัติธรรม รวมถึงการเลือกสถานที่สงบและว่าง

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 95 อานาปานสติอนุกูลแก่ฤดูทั้ง ๓ และอนุกูแก่ธาตุและจริยาด้วย อย่างนี้ แล้ว" จงทรงชี้อิริยาบถอันสงบ ไม่เป็นไปข้างหูและไม่เป็นข้างฟุ้ง แก่พระโยคาวจรภิกษุนั้

ในบทนี้กล่าวถึงวิธีการนั่งที่เหมาะสมสำหรับการฝึกสมาธิ โดยมีการชี้แนะการตั้งกายให้ตรงและการรักษาสติในลมหายใจเข้าออก เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอาการเวทนาและเสริมสร้างสมาธิให้มั่นคงมากขึ้น การนั่งในลักษณะที่

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 96 เจริญงอกงามขึ้น คำว่า ดำรงสติไว้เฉพาะหน้า คือตั้งสติให้มุ่งหน้าต่อ กรรมฐาน อีกนัยหนึ่ง อรรถาธิบายในคำนี้พึงทราบโดยนัยที่กล่าวไว้ใน ปฏิสัมภิทาอย่างนี

บทนี้กล่าวถึงการตั้งสติในกรรมฐานและการเจริญงอกงาม โดยเสนอความหมายของคำต่าง ๆ เช่น สติที่มีความมั่นคงและการไม่หลงลืม นอกจากนี้ ยังเสนอวิธีการที่พระโยคาวจรสามารถสังเกตพฤติกรรมเหล่านั้นเพื่อพัฒนาอารมณ์ดี

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 97 ความมีอารมณ์เดียว ความไม่ส่ายไปมาแห่งจิต ด้วยอำนาจแห่งการ หายใจออกยาวอยู่ สติย่อมตั้งมั่น (ในอารมณ์นั้น) เธอก็เป็นสโตการี ด้วยสตินั้น ด้วยความรู้นั้น

บทความนี้วิเคราะห์เกี่ยวกับความมีอารมณ์เดียวและความไม่ส่ายไปมาแห่งจิต โดยเน้นบทบาทของการหายใจเข้ายาวและออกยาวในการทำให้สติตั้งมั่น พร้อมอธิบายศัพท์ทางการแพทย์ เช่น อัสสาสะและปัสสาสะ ที่สะท้อนถึงการทำง

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 98 ส่วนความยาวและสั้นของลมทั้ง ๒ นั้นอันใด ความยาวและสั้น นั้นพึงทราบ (ว่าเป็น) ด้วยอำนาจอัทธานะ (คือระยะที่ และ ระยะกาล) เหมือนอย่างน้ำหรือทรายก็ดี ที่แ

บทความนี้อธิบายความยาวและสั้นของลมหายใจในสัตว์และมนุษย์ โดยอธิบายการเปรียบเทียบลมหายใจของสัตว์ขนาดใหญ่เช่นช้างและงู กับสัตว์ขนาดเล็กเช่นสุนัขและกระต่าย การอธิบายมีการเชื่อมโยงการหายใจตามอัทธานะ รวมถึง

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - [อานาปานสติเป็นกายานุปัสนาสติปัฏฐาน] - หน้าที่ 99 ในการหายใจออกและเข้ายาวสั้นนั้น ภิกษุ (โยคาวจร) นี้ เมื่อหายใจออกก็ดี หายใจเข้าก็ดียาว ย่อมรู้ว่าเราหายใจออกหาย

บทความนี้สอนเกี่ยวกับการหายใจในอานาปานสติ โดยเฉพาะเมื่อภิกษุระบายลมออก หรือลมหายใจเข้า ต้องรู้ว่าเป็นลมหายใจออกเข้ายาว ตามที่กล่าวในปฏิสัมภิทา โดยมีการระบุอาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่หายใจยาว แ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 100 อำนาจฉันทะ เธอสูดลมเข้าเป็นลมหายใจเข้ายาว ในเพราะกาลที่นับว่า ระยะยาว เป็นลมละเอียดกว่าก่อนนั้น (๖) ด้วยอำนาจฉันทะ เธอ ทั้งระบายลมออกทั้งสูดลมเข้า เป

บทความนี้สำรวจการหายใจเข้ายาวและหายใจออกยาวที่เกิดจากอำนาจฉันทะและปราโมช โดยเน้นที่ความละเอียดของลมในระยะยาว การลดความยุ่งเหยิงของจิตผ่านการตระหนักรู้ถึงลมหายใจ ซึ่งสัมพันธ์กับการพัฒนาจิตใจและสมาธิ โด

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 101 หายใจเข้ายาว (นั้น) อุเบกขาก็ตั้งขึ้น ลมหายใจออกและลมหายใจเข้ายาว (ที่เป็นไป) โดยอาการ 8 นี้นับเป็นกาย สิ่งที่เข้าไป (ทำกายนั้นเป็นอารมณ์) ตั้งอยู่ เ

ในเอกสารนี้กล่าวถึงการหายใจเข้ายาวและการตั้งอุเบกขา โดยการหายใจที่เป็นหลักการสำคัญในพระพุทธศาสนา การปฏิบัติในการตามกำหนดดูกายและการใช้สติในการเจริญภาวนา นอกจากนี้ยังมีการอธิบายความแตกต่างระหว่างลมหายใ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 102 เป็นการบำเพ็ญสติปัฏฐาน) ฉะนี้เถิด พระโยคาวจรนี้ เมื่อรู้ลมหายใจออกและลมหายใจเข้าตามอาการ เหล่านี้ ทั้งโดยกาลระยะยาวและโดยกาลระยะสั้นอยู่อย่างนี้ บัณฑ

เนื้อหานี้กล่าวถึงการบำเพ็ญสติปัฏฐานโดยการรู้ลมหายใจออกและเข้า, ทั้งความรู้สึกในระยะยาวและระยะสั้น ซึ่งช่วยให้บัณฑิตเข้าใจลมหายใจตลอดทั้งร่างกาย โดยเรียกชื่อเธอว่าเป็นผู้รู้เรื่องลมหายใจอย่างชัดเจนว่า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 103 (ลมหายใจ) ให้เป็นสิ่งที่เห็นชัดอย่างนั้น ก็ชื่อว่าเธอหายใจออกและ หายใจเข้าด้วยทั้งจิตอันประกอบด้วยญาณ เพราะเหตุนั้น จึงตรัสว่า "เธอสำเหนียกว่า เราจัก

เนื้อหาเกี่ยวกับการหายใจและการสำเหนียกของภิกษุในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะการรับรู้ลมหายใจออกและหายใจเข้าด้วยจิตที่ประกอบด้วยญาณ แสดงถึงความสำคัญในการฝึกอานาปานสติและการกำหนดลมที่ชัดเจนในแต่ละช่วง ซึ่งเป็น

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 104 ตั้งจิตมั่นแห่งภิกษุผู้เป็นอย่างนั้นอันใด คามตั้งจิตมั่นนี้จัดเป็นอธิจิตต สิกขาในที่นี้ ความรู้ทั่วถึงแห่งภิกษุผู้เป็นอย่างนั้นอันใด ความรู้ทั่วถึง น

บทความนี้สำรวจการพัฒนาอธิจิตตและอธิปัญญาของภิกษุในศาสนาพุทธ โดยเสนอแนวทางการทำความเพียรในอาการต่างๆ เช่น การหายใจเข้าออกอย่างมีสติ และการทำให้กายสังขารสงบ ซึ่งมีการอ้างอิงถึงพระบาลีที่เสนอเกี่ยวกับการ